Claude Monet (1840–1926) was verliefd op zijn tuin. Van zijn waterlelies schilderde hij meer dan tweehonderd doeken. Zo spiegelt de blauwe regen voor altijd in zijn vijver.

Vanaf het begin van zijn carrière schilderde Monet het liefst buiten. In 1883 verhuisde hij met zijn familie naar het kleine dorp Giverny. Hij genoot van het leven in de natuur. Beïnvloed door wat hij zag op zijn reizen – van de kleurvlakken van de Hollandse bollenvelden tot de romantische weelderigheid van de Italiaanse bloemenriviera – beplantte hij zijn tuin voor een overweldigende bloei van voorjaar tot herfst. In goede en moeilijke tijden was dit stuk grond zijn anker. Hij vond er vrede en zo werd de tuin een spiegel van zijn eigen ziel.