Ik heb geen blonde haren, blauwe ogen, getrainde spieren en zongebruinde huid zoals mijn oudste broer. En ik heb ook geen wipneus met sproeten en een snoezig gezichtje zoals mijn kleine broertje. Marnus voelt zich onzichtbaar tussen zijn grote broer, die meisjes zoenles geeft, en zijn kleine broertje, een zakelijk genie. Als hij op een dag een meisje ontmoet dat in een boom klimt om te voorkomen dat die gekapt wordt, besluit hij in een opwelling om achter deze Leila aan te klimmen. Meer en meer mensen horen van hun protest, en voor het eerst in zijn leven voelt Marnus zich belangrijk, al begrijpt hij niet precies waarom dan. Want wat is eigenlijk de werkelijke reden dat Leila de boom wil redden? En waarom kleedt die buurvrouw zich altijd helemaal in het roze? Een mooi verhaal over de behoefte van mensen om gezien te willen worden. Geschreven door de Zuid-Afrikaanse Jaco Jacobs, die met dit verhaal vol originele taal genomineerd werd voor de Carnegie Medal. Voor de liefhebbers van Anna Woltz zeker een aanrader.